tylko kochankowie przeżyjąmiędzy słowami - selfiefortepian - selfiesokół maltański - selfiesiódma pieczęć - selfieparyżanka - selfiekawa i papierosy 2 - selfie#selfieselfie - wystawa - selfieselfie 132selfie u fryzjerazimaonlineselfie 131selfie - myczarownica - selfieselfie w zielonym Bugattiportret kaktusabalkon - selfiedziewczyna z perłąOlimpia - selfiewenus z lustremselfie prosto z Japoniiselfie z przyjacielemnarodziny Wenusselfieselfie w czasach zarazyselfie selfieMYŚLENICE sezon Iwernisaż wystawy MYŚLENICE sezon Ina rykowisku - selfieLudzimił Trzaskowski - starosta myślenicki w latach 1911-1914SZCZELINY w SednieSZCZELINY w Gazecie MyślenickiejSZCZELINYdekadentki - selfieselfie w czasach zarazydwie floryselfie - SEDNOszary dzieńselfie z Bondem, z Jamesem Bondemselfie z przyjacielem 2bachus 2 - selfiepoczet reżyserówplakat - PARIS PARISselfiepejzaż - szkicedialog 2tuż obokpusty pokójpół żartem pół serio - selfiew drodze KabaretI Bóg stworzył Kobietęstudenckie życiepretty womanbajka o czerwonym kapturkumuza - selfieŻądło Śniadanie u Tiffanyego - selfie2flora - selfieMISIEK 2dzienniki - szkice - autoportretselfie z Chewbaccąbachus - selfie miejsce - szkicew drodze - szkicedialogselfie 109Złota RybkaTadeusz Czyżyk I Wspaniały pegazślubne selfie meduza ze szkicownikaz cyklu: selfie kontemplacja 2szamanka 4HISTORIE 3Smołdziński Las - szkicesmsy znad krawędzisuperbohaterkoronowane głowy - selfieHISTORIE 2fikus Śniadanie u Tiffanyego - selfiekartka urodzinowasushikobieta pracującakarnawał w Wenecjiwieczórpo kąpielikąpiel - z dziennika marsjańskiegodzienniki marsjańskie - szkiceselfie na nartach WESOŁYCH ŚWIĄT...wędrująca...selfie w pracowni I zapomnij, że jesteś, gdy mówisz, że kochaszselfie miłościwie nam panującaprapradziadkowieKrowy w Gazecie Myślenickiejw lesiemartwa natura bez krowyCUDOWNE LATA w Zakopanemdawno temu...odlotsekretne życie krowy 2selfie z wakacjiciszaselfiekontemplacjaw Gazecie Myślenickiej---pąć---wernisaż wystawy ---pąć---w drodze - szkicepąć : ZAPROSZENIEHISTORIEWIELKANOC 2018r.plakaty teatralnekawa i papierosykatalog CUDOWNE LATACUDOWNE LATAwernisaż wystawy CUDOWNE LATAZAPRASZAM:walentynkiniech moc będzie z Tobąw drodze - szkicekawa przy pracyw pracowniwesołych świątw drodze do ŚWIĄTnic co ludzkie nie jest mi obceuwięziona w tęczyDama Karoa może jestem żabą? zlot szamanekkomu w drogę temu czas... selfie z Misiem #kulturaniepodległalatooptymistkaselfie z winemCzekoladowe HIPISKICafe Czekoladawernisaż wystawy - WIOSNA WIOSNA - DROGIE PANIE!WIOSNA WIOSNA - DROGIE PANIE!zaproszenie: WIOSNA WIOSNA - DROGIE PANIE!kapelusze dwanieznośna lekkość kreskibaranekz KATALOGU teatralne.... str.31z KATALOGU teatralne.... str.29z KATALOGU teatralne.... str.26z KATALOGU teatralne.... str.25z KATALOGU teatralne.... str.23z KATALOGU teatralne.... str.22z KATALOGU teatralne.... str.21z KATALOGU teatralne.... str.17z KATALOGU teatralne.... str.15z KATALOGU teatralne.... str.13z KATALOGU teatralne.... str.11z KATALOGU teatralne.... str.9widowniaz KATALOGU teatralne.... str.7z KATALOGU teatralne.... str.5z KATALOGU teatralne.... str.3z KATALOGU teatralne.... KATALOG teatralneWernisaż wystawy TEATRALNE cykl TEATRALNEKONCERTPracownia

z KATALOGU teatralne.... str.31

Za chwilę trzeci dzwonek. Czekał w poczekalni gotowy do wejścia na scenę.
86 spektakl. Rutyna. Trzeba będzie potem zamówić taksówkę. Kupić
po drodze butelkę wina. Od czasu, kiedy został sam, wieczory po spektaklu
zionęły przeraźliwą pustką. Mistrzu, usłyszał od młodego aktora. Jak grać,
kiedy akurat człowiekowi tak strasznie się nie chce. Mistrzu, od dawna nikt
tak już się do niego nie zwracał, nie te czasy. Udzielił mu tej samej rady,
jaką usłyszał pół wieku wcześniej od starego aktora, który pamiętał jeszcze
lwowskie czasy. Upatrz sobie kogoś na widowni. Jakąś miłą dziewczynę na
przykład. Pomyśl, że przyszła specjalnie dla ciebie i graj tylko dla niej. Poczujesz
się świątecznie. Powróci radość grania. Zobaczysz. Czuła się świątecznie.
Czuła się tak, jakby na wypełnionej po brzegi widowni, była tylko
ona jedna. Wybrana spośród setek innych. Elegancka, czarna wieczorowa
sukienka leżała jak ulał. Płonęły w ciemności włosy w kolorze miedzi.
Nie spuszczała z niego wzroku. Śledziła każdy ruch. Chwytała każde słowo.
Nie, nie była płochą pensjonarką, która podkochuje się w scenicznym
amancie, piecze raka po każdym spojrzeniu, wystaje pod teatrem, by zdobyć
autograf i wzdychać nad nim w długie zimowe wieczory. On zresztą
wcale nie był w jej typie. Cóż więc się stało? Dlaczego czuła się tak dziwnie
i przyjemnie zarazem. Już samo wyjście do teatru było miłym przerywnikiem
codziennej rutyny. Ale ten wieczór był szczególny i to nie dlatego,
że spektakl jakoś specjalnie się jej podobał. Nie czuła upływu czasu. Jakaś
niewidzialna wiązka energii łączyła ją ze sceną. Napełniała ciepłem. Czyniła
z niej kogoś wyjątkowego. Wyszła z teatru i stała na przystanku, czekając
na tramwaj. Wtedy to do niej dotarło. Przecież ten nieznany jej bliżej aktor,
tego wieczoru, nie wiadomo dlaczego, grał tylko dla niej.

tekst
zbigniew stanisław kaleta